بررسی ساختار فرمی انیمیشن‏های بی‏کلام در دوران طلایی

این مقاله با بررسی انیمیشن های بی کلام، به پژوهش درباره‏ی این مطلب می پردازد که چگونه اجزای گوناگون این نوع  انیمیشن‏ها بدون استفاده از عنصر گفتاری، روایت خود را به پیش می برند؟ منظور از انیمیشن های بدون کلام فیلم‏هایی است که در آن‏ها  به عمد از گفتگو استفاده نشده است. در این پژوهش پس از پرداختن به پیشینه ی روایت در سینمای زنده و انیمیشن، و نیز پیشینه ی شخصیت های انیمیشنی بی کلام، برای تحلیل ساختار روایی، ابتدا فرم فیلم ها مورد بررسی قرار گرفته، سپس اجزای تشکیل‏دهنده ی روایت و داستان مشخص شده ، و به عواملی که داستان را اجرا و به زبان سینما تبدیل می کنند، پرداخته شده است. این عوامل، برای بررسی دقیق تر، به نشانه‏های دیداری و شنیداری تفکیک شده اند و اهمیت هر کدام از این نشانه ها در انیمیشن های بدون کلام توضیح داده شده است. در این مقاله علاوه بر نگاه به تعریف بوردول از روایت، تلاش شده است با استفاده از این مباحث، چگونگی ساختار روایت در تولید انیمیشن های بدون کلام برای مخاطب روشن شود. در پایان نوشتار علاوه بر برشمردن وجوه مثبت استفاده از روایت بدون کلام در دنیای تصویر متحرک، به نقصان‏های ممکن استفاده از این‏گونه روایت نیز پرداخته شده است.